چکیده
- پول دیجیتال با پشتوانه دلار (استیبل‌کوین‌ها) به عنوان یک API پولی دوباره به وجود آمده‌اند و به سرعت جایگزین روش‌های سنتی تبادل مالی می‌شوند.
- استیبل‌کوین‌ها با دور زدن نقاط فشار سیستم بانکی، به کاربران امکان تبدیل سریع و مقرون‌به‌صرفه ارزها را می‌دهند.
- قوانین جدیدی در آمریکا پیشنهاد شده‌اند که می‌تواند به استیبل‌کوین‌ها مشروعیت ببخشد و آینده‌ای روشن برای دلار دیجیتال ایجاد کند.
تاریخ دلار در هشت دهه گذشته به سه بخش تقسیم می‌شود.
بخش اول: ظهور یورودلار
یورودلار در دهه ۱۹۵۰ در لندن به وجود آمد، زمانی که سپرده‌های بانکی خارج از آمریکا به وجود آمدند تا بلوک شوروی، صادرکنندگان اروپایی و سرانجام تمامی شرکت‌های چندملیتی بتوانند دلار را خارج از قوانین ایالات متحده نگه دارند. این امر منجر به ایجاد یک سیستم بانکی موازی با ارزش چند تریلیون دلار شد.
بخش دوم: پترو دلار
پس از سال ۱۹۷۴، تصمیم اوپک برای قیمت‌گذاری نفت خام به دلار، تقاضای جهانی انرژی را به این ارز متصل کرد و به واشنگتن یک فرصت خودکار برای فروش اوراق خزانه داد.
بخش سوم: استیبل‌دلارها
این بخش در حال حاضر در حال وقوع است. استیبل‌کوین‌ها که به طور کامل با اوراق قرضه و نقدینگی پشتیبانی می‌شوند، اکنون به بیش از ۲۳۰ میلیارد دلار در گردش دست یافته‌اند و در بسیاری از روزها ارزشی بیشتر از پی‌پال و وسترن یونیون را تهاتر می‌کنند. دلار این بار به عنوان یک API پولی، خود را مجدداً اختراع کرده است: واحدی که بدون نیاز به مجوز و قابل برنامه‌ریزی است و در عرض چند ثانیه با هزینه‌ای بسیار کم تسویه می‌شود.
آینده استیبل‌کوین‌ها
با دقت به انگیزه‌ها توجه کنید و شکل آینده نمایان می‌شود. یک تاجر در لاگوس می‌تواند USDC را روی گوشی خود بپذیرد، از کاهش ارزش نایرا جلوگیری کند و در همان روز موجودی خود را دوباره پر کند. یک صندوق سرمایه‌گذاری در سنگاپور می‌تواند پول خود را در خزانه‌های توکنیزه شده با بازده ۴.۹٪ نگه دارد و سپس آن را بدون نیاز به بانک مکاتبه‌کننده در ساعت ۸ صبح به وقت نیویورک به یک مبادله وارد کند. یک کارگر در کلمبیا می‌تواند درآمد آخر هفته خود را به دلار دیجیتال تبدیل کرده، از کنترل‌های سرمایه‌ای عبور کند و در یک دستگاه خودپرداز محلی پزو برداشت کند – بدون تاخیر از جمعه تا دوشنبه و بدون کارمزد ۷٪.
استیبل‌کوین‌ها سیستم بانکی را جایگزین نکرده‌اند؛ آنها فقط از نقاط فشار کندتر و گران‌تر آن دور زده‌اند.
قوانین جدید و آینده استیبل‌کوین‌ها
مقیاس مشروعیت به همراه دارد. قانون GENIUS که در سنای ایالات متحده مطرح است، ناشران استیبل‌کوین‌ها را در سطح ملی به رسمیت می‌شناسد و برای اولین بار مسیری به سمت حساب‌های اصلی فدرال باز می‌کند. کارکنان خزانه‌داری آمریکا مدلی از استیبل‌کوین‌ها با گردش ۲ تریلیون دلار تا سال ۲۰۲۸ ایجاد کرده‌اند که می‌تواند با کل سهام یورودلار اوایل دهه ۱۹۹۰ رقابت کند.
این پیش‌بینی امکان‌پذیر است: تتر و سیرکل بیش از ۹۰٪ سهم بازار را با ذخایری که تقریباً به‌طور کامل در بدهی کوتاه‌مدت ایالات متحده قرار دارد، به خود اختصاص داده‌اند، به این معنا که خارجی‌ها در واقع T-bills دیجیتال را که در عرض ۳۰ ثانیه تسویه می‌شوند، نگه می‌دارند. اثر شبکه‌ای دلار از پیام‌های SWIFT به تماس‌های قرارداد هوشمند منتقل می‌شود، بدون چاپ یک اسکناس جدید هژمونی خود را گسترش می‌دهد.
با این‌حال، عصر استیبل‌دلار بدون ریسک نیست. توکن‌های خصوصی که پول حاکمیتی را محصور می‌کنند، سوالات دشواری را مطرح می‌کنند. وقتی یک‌سوم از شناور خارج‌شده در قراردادهای هوشمند زندگی می‌کند، چه کسی سیاست پولی را اجرا می‌کند؟ اگر یک ناشر کیف پول یک خانواده ونزوئلایی را در لیست سیاه قرار دهد، چه راه‌حلی وجود دارد؟ آیا اروپا یا بریکس وابستگی به دارایی تحت نظارت ایالات متحده را تحمل خواهند کرد؟ این‌ها مسائل حکمرانی هستند، اما اگر سیاست‌گذاران استیبل‌کوین‌ها را به‌عنوان زیرساخت حیاتی دلار در نظر بگیرند و نه به‌عنوان تحریک‌کننده‌های سفته‌بازی، این معماها قابل‌حل هستند.
کتابچه راهنما
- وضع قوانین سرمایه و نقدینگی مشابه با قوانین بازل برای ناشران.
- انتشار تاییدیه‌های ذخیره به‌صورت آنی و شفاف روی زنجیره.
- الزام به قابلیت همکاری بین بلاکچین‌ها برای جلوگیری از انحصار در مالکیت.
- گسترش بیمه مشابه FDIC برای واریزهای توکنیزه شده به‌منظور ایجاد شبکه ایمنی مشابه حساب‌های بانکی برای کاربران نهایی.
با انجام این کار، ایالات متحده یک خندق دلاری دیجیتال ایجاد می‌کند که از هر CBDC رقیب، از جمله چین، گسترده‌تر است. اما اگر این فرصت نادیده گرفته شود، انتشار به خارج از کشور منتقل می‌شود و واشنگتن برای کنترل سیستمی سایه‌دار که دیگر بر آن کنترل ندارد، به چالش کشیده می‌شود.
هژمونی دلار همیشه با پیوستن به جریان اصلی تجارت دوره‌ها پیشرفت کرده است: یورودلارها بازسازی پس از جنگ را تأمین کردند؛ پترو دلارها قرن سوخت فسیلی را روان کردند؛ استیبل‌دلارها اقتصاد نرم‌افزارمحور و پرسرعت را سیم‌کشی می‌کنند. ده سال بعد، شما آنها را نخواهید دید؛ آنها تنها آب‌هایی خواهند بود که در آن شنا می‌کنیم. کافی‌شاپ محلی شما قیمت‌ها را به پزو یا پوند اعلام خواهد کرد، اما زیرساخت‌های آنها با دلارهای توکنیزه شده تسویه خواهند شد. کارگزاری‌ها “اوراق”ی خواهند فروخت که در واقع ابزارهای قابل‌برنامه‌ریزی برای تماس‌های وثیقه هستند. حقوق و دستمزد به کیف پولی واریز می‌شود که به‌طور خودکار پس‌اندازها، سرمایه‌گذاری‌ها و هدایا را در همان لحظه که تسویه می‌شود، مسیر دهی می‌کند.
تنها سوال باقی‌مانده این است که آیا ایالات متحده خواهد توانست این ارتقا را که به‌طور اتفاقی ایجاد کرده، مدیریت کند یا خیر. استیبل‌کوین‌ها در حال حاضر سریع‌ترین رشد در کلاس دارایی‌های شبه‌حاکمیتی را دارند. با تنظیم مقررات جدی، این سومین اختراع بزرگ دلار، به‌خودی‌خود نوشته خواهد شد. در غیر این صورت، این آینده همچنان خواهد رسید – اما بدون حضور ایالات متحده در جایگاه هدایت.
