چکیده
- جامعه XRP به شدت در حال بحث و تبادل نظر درباره امکان رسیدن قیمت این توکن به ارقام خارق‌العاده است.
- تحلیل‌گران می‌گویند قیمت‌های بسیار بالا برای XRP با توجه به عرضه بالای آن و ارزش بازار فعلی، ممکن است غیرواقعی باشد.
- برد گارلینگهوس، مدیرعامل ریپل، پیش‌بینی می‌کند که XRPL می‌تواند تا پنج سال آینده ۱۴٪ از حجم تراکنش‌های جهانی SWIFT را پوشش دهد.
- منتقدان معتقدند که کنترل نقدینگی تحت تأثیر بانک‌های مرکزی و سیاست‌های پولی است و نمی‌توان انتظار داشت که یک توکن دیجیتال این کنترل را به دست گیرد.
در جامعه XRP، بحث‌های داغی در جریان است که آیا این توکن می‌تواند به قیمت‌های سرسام‌آوری که برخی از هواداران تصور می‌کنند، برسد یا خیر. ارقام و تئوری‌ها مطرح شده و در عین حال، محدودیت‌های عملی نیز مورد بحث قرار می‌گیرد.
ارزش بازار و محدودیت‌ها
بر اساس گزارش‌ها، با عرضه در گردش نزدیک به ۶۰ میلیارد XRP، قیمت ۱۰۰۰ دلاری برای این توکن ارزش بازار آن را به حدود ۵۹.۹۱ تریلیون دلار می‌رساند. این رقم بیش از دو برابر کل ارزش بازار طلا و بسیاری از بزرگ‌ترین دارایی‌های روی زمین است. برخی تحلیل‌گران با استفاده از این محاسبات می‌گویند چنین قیمتی به زودی واقع‌بینانه نیست.
استدلال آن‌ها بر یک ایده اساسی بنا شده است: عرضه پول و ارزش‌گذاری در تعامل هستند و اهداف قیمت به شدت بالا به معنای ارزش بازاری بسیار بالا است.
پیش‌بینی گارلینگهوس درباره ۱۴٪ از حجم SWIFT
در رویداد XRPL Apex در سنگاپور در سال ۲۰۲۵، برد گارلینگهوس، مدیرعامل ریپل، تفاوت بین سیستم‌های پیام‌رسانی و نقدینگی واقعی را مشخص کرد. او به یک خبرنگار گفت که آینده XRPL بیشتر به نقدینگی وابسته است تا صرفاً پیام‌رسانی.
او اعلام کرد که این دفتر کل می‌تواند حدود ۱۴٪ از حجم تراکنش جهانی SWIFT را در پنج سال آینده مدیریت کند. این رقم بزرگ است، اما به نسبت ادعاهای تریلیون دلاری که در جاهای دیگر مطرح شده، پایین‌تر است.
نگاه متفاوت به نقدینگی
وینسنت ون کد، مهندس نرم‌افزار، دیدگاهی متضاد ارائه داد. به گفته او، به XRP باید به عنوان ابزاری که می‌تواند نقدینگی را جابه‌جا کند، نگاه شود، نه به عنوان دارایی که برای اثربخشی باید به‌طور کامل به پول نقد تبدیل شود.
او پیشنهاد داد که در قیمت ۱۰,۰۰۰ دلار، XRP می‌تواند بیش از ۸۰۰ تریلیون دلار نقدینگی آزاد کند. ون کد با استفاده از تشبیهی به زوال لگاریتمی توضیح داد که چرا تبدیل این نقدینگی به پول نقد به سادگی بازارها را دچار سقوط نمی‌کند.
منتقدان به بانک‌های مرکزی و عرضه پول اشاره می‌کنند
دیگر شرکت‌کنندگان در بازار بازخورد داده‌اند. آن‌ها اشاره می‌کنند که بانک‌های مرکزی با استفاده از ابزارهایی مانند تسهیل کمّی (QE) و انقباض کمّی (QT) نقدینگی را کنترل می‌کنند و معیارهای پولی گسترده‌تری مانند M2 به طور مداوم تغییر می‌کنند.
گزارش‌ها نشان می‌دهند که M2 در بسیاری از کشورها به رشد خود ادامه داده است. این منتقدان می‌پرسند چرا دولت‌ها کنترل نقدینگی را به یک توکن دیجیتال بی‌طرف واگذار کنند. آن‌ها همچنین هشدار می‌دهند که ریاضیات ون کد فرض می‌کند که پذیرش گسترده، جفت‌های تجاری بزرگ و اعتماد به طرف‌مقابل تضمین‌شده وجود دارد که تحقق آن‌ها دشوار است.
