چکیده
- استیبل‌کوین‌ها به یک ستون مهم در دنیای ارزهای دیجیتال و سیستم مالی جهانی تبدیل شده‌اند با بیش از ۲۳۵ میلیارد دلار بازار.
- استیبل‌کوین‌های مبتنی بر دلار آمریکا مانند USDT و USDC به دلیل نقدینگی بالا و حجم معاملات گسترده، بیشترین سهم بازار را دارند.
- استیبل‌کوین‌های مبتنی بر یورو به دلیل نبود نقدینگی و سازوکارهای مالی مناسب، نمی‌توانند به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گیرند.
- تنظیم‌گری به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل نقدینگی استیبل‌کوین‌ها را حل کند؛ برای موفقیت، مدل‌های نقدینگی باید جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران ایجاد کنند.
استیبل‌کوین‌ها همچنان به عنوان یکی از ارکان اساسی در دنیای ارزهای دیجیتال و سیستم‌های مالی جهانی در حال رشد هستند. بازار این ارزها هم‌اکنون از ۲۳۵ میلیارد دلار فراتر رفته که نشان از اطمینان مردم به آینده این دارایی‌ها دارد.
در حال حاضر، دو استیبل‌کوین پشتوانه دلار آمریکا، یعنی USDT و USDC، حدود ۹۰ درصد از بازار را در اختیار دارند. بقیه استیبل‌کوین‌های موجود در لیست ۱۰ تای برتر نیز عمدتاً بر اساس دلار هستند و استیبل‌کوین‌های بر پایه یورو سهم بسیار کمتری دارند. دلیل این مسئله چیست؟
بحث‌های زیادی پیرامون تنظیم‌گری، قابلیت همکاری و یکپارچگی با سیستم مالی سنتی وجود دارد، اما مهم‌ترین عامل، نقدینگی است. بدون نقدینگی عمیق و پایدار، هیچ استیبل‌کوینی نمی‌تواند به مقبولیت گسترده برسد و حتی شفافیت قانونی نیز نمی‌تواند این وضعیت را تغییر دهد.
مشکل استیبل‌کوین‌های غیر دلاری چیست؟
اگر یورو را به عنوان مثال در نظر بگیریم، استیبل‌کوین‌های پشتوانه یورو سال‌هاست که وجود دارند اما همچنان به‌ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند. دلیل اصلی این امر مشکلات نقدینگی است که تعیین می‌کند آیا یک استیبل‌کوین می‌تواند به ابزاری مالی و گسترده تبدیل شود یا خیر.
استیبل‌کوین‌های پشتوانه دلار آمریکا مانند USDT و USDC در طول سال‌ها به عنوان نیروی غالب در این فضا عمل کرده‌اند و به عنوان منبع اصلی نقدینگی در استخرهای وام‌دهی و جفت‌های معاملاتی شناخته می‌شوند. این استیبل‌کوین‌ها دارای نقدینگی عمیق، حجم معاملات بالا و یکپارچگی گسترده در پلتفرم‌های مالی متمرکز و غیر متمرکز هستند.
در مقابل، استیبل‌کوین‌های یورو و دیگر استیبل‌کوین‌های غیر دلاری از نبود سازوکارهای بازار که می‌تواند آن‌ها را پایدار کند، رنج می‌برند. به سادگی، تعداد کافی از جفت‌های معاملاتی، کاربران و ابزارهای مالی اطراف این استیبل‌کوین‌ها وجود ندارد تا یک اکوسیستم نقدینگی مناسب مانند استیبل‌کوین‌های دلاری ایجاد شود.
آیا تنظیم‌گری کلید حل مشکل است یا فقط یک عامل جانبی؟
می‌توان استدلال کرد که اگر حوزه‌های قضایی دیگر به سمت ایجاد قوانین شفاف حرکت کنند، استیبل‌کوین‌های غیر دلاری جذاب‌تر خواهند شد. معرفی مقررات MiCA در اتحادیه اروپا، به عنوان مثال، راه را برای استیبل‌کوین‌های پشتوانه یورو مانند EURC هموار کرده است و آن‌ها را به گزینه‌های قابل‌اعتمادتری تبدیل کرده است.
با این حال، تنظیم‌گری به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل نقدینگی را حل کند. بدون نقدینگی، هیچ چارچوب قانونی نمی‌تواند یک استیبل‌کوین را برای استفاده گسترده کافی کند. بنابراین پرسش این است: چگونه می‌توانیم نقدینگی برای استیبل‌کوین‌های غیر دلاری ایجاد کنیم؟
پرداختن به محدودیت‌های نقدینگی
سرمایه بازار USDT و USDC به ترتیب ۱۴۱ میلیارد دلار و ۵۶ میلیارد دلار است. در مقابل، استیبل‌کوین‌های مبتنی بر یورو مانند EURC یا EURS به سختی از ۱۰۰ میلیون دلار فراتر می‌روند. این تفاوت آشکار است و مستقیماً بر قابلیت استفاده آن‌ها تأثیر می‌گذارد.
یکی از راه‌حل‌های ممکن، توسعه الگوریتم‌های نقدینگی مؤثرتر برای استیبل‌کوین‌های غیر دلاری است. اتکا به بازارسازان حرفه‌ای کارآمد نبوده است، بنابراین یک رویکرد جدید با مکانیسم‌هایی که می‌تواند نقدینگی قوی را بدون اتکا به این نهادها تضمین کند، ضروری است.
مسیر به سوی استیبل‌کوین‌های غیر دلاری پایدار
آنچه بیش از همه اهمیت دارد این است که چقدر ارائه‌دهندگان نقدینگی می‌توانند درآمد کسب کنند. اگر مشوق‌ها وجود داشته باشند، نقدینگی بهبود خواهد یافت و به‌طور طبیعی پذیرش نیز افزایش خواهد یافت. این مسئله صرفاً جذب سرمایه بیشتر نیست، بلکه بازسازی توانایی‌های نقدینگی به گونه‌ای است که سودهای پایدار و بلندمدت را تضمین کند.
در آینده، می‌توان تصور کرد که استیبل‌کوین‌های غیر دلاری در برخی موارد خاص مانند انتقالات بین‌المللی، معاملات ارزی در زنجیره و وام‌دهی غیر متمرکز، برتری پیدا کنند. کسب‌وکارهایی که به‌صورت جهانی عمل می‌کنند اما نیاز به مدیریت جریان‌های نقدی در چندین ارز دارند، می‌توانند از وام‌گیری استیبل‌کوین‌های غیر دلاری بهره‌مند شوند در حالی که خزانه‌های خود را در دلار نگه می‌دارند.
